BİR GARİP SEYYAHIM / Recep ŞEN

yaşlandıkça çekemez oldu yollar kahrımı

hasretle beni bekler oysa sırlı şehirler

beni bekler tarihi arastanın çaycısı

ince belli bardakta buğulanan muhabbet

lavanta kokuları macunlar baharatlar

tezgâhta zikre durmuş kehribardan tespihler

beni bekler köşede hüzünlü begonyalar

taş kemerlere sinen asırlık hikâyeler

güneşi kıskandırır yüzündeki sıcaklık

rahmet-i rahman yansır devirler ötesinden

bilirim beni bekler şiirlere renk olmuş

kitaplarda yaşayan erdem yurdu şehirler

bir zamana düştük ki zamanın ruhu yitti

öğütülmüş anılar ambarı şimdi toprak

bahçesinde huzurla çocukları gözleyen

cumbalı konakların pencereleri nemli

aynanın kıyısına ilişen fotoğrafta

puslu bir hatıradır dünden geriye kalan

apartmanların soğuk duvarlarına çarpar

içimden göğe doğru ağan hayal kuşları

düşler ah yitik düşler cam fanuslarda mahpus

çığlığını fısıldar kulağıma rüzgârlar

kurnasından gözyaşı süzülen çeşmelerin

yüreğimi kanatır çiçeklerin sancısı

kim bulacak postada kayıp kartpostalları

ben bu kanepelerde miskin gibi oturup

ömrünü tüketecek adam değilim beyim

alıp kaçırsın beni trenler otobüsler

seherde çağıl çağıl şiir akan ırmaklar

şehirler yapayalnız kalmasın meydanlarda

direnirken modernlik kandırmacalarına

RECEP ŞEN