BİR PORTAKAL MEZARI/Rıdvan Yıldız
BİR PORTAKAL MEZARI / Rıdvan YILDIZ
Çocuklar annesinden ev yapar
Oynamak için tedirginliğin üstünde
Ağaç büyüyor kapital rüzgâra karşı boyun eğmeden
Dalları aşkın dingin bir kuşku
Saklanıyor evliya yürekli göğsüm
İtelenmiş portakal kabukları ucu sessiz bir kesikte
Çok uzakta çiçek kokan ağaçlar
Bir gömüte uzanıyor yorgun kuş tüyü
Kadın ömrünce gül almamış, telaşlı
Secdeler sıvalı dualarla sesin gıcırtısında
İnsan şiddetle doyuruyor açlığını
Ay mekânsız adres gece dilinde
Gün görmemiş kuşları dağlar beklesin
Yeni çıkacak sesleri yıldızlardan
Ölüm terlemesinde kaybederken bir şeyi
Ne konuşur insan şuursuz nesnelerle
Yaşayan kirlenirken kanlı gırtlağında
Budanmış sözler bir dileğin çürümesi
Neye uzansam tükenmiş ağızlarda hevessiz bir yaşam
Rıdvan YILDIZ
