GÜZELLİĞİNİ DÖKER IHLAMUR / ilknur İŞCAN KAYA
Hali vakti yerinde hisler
Misafir... noksan tarafına öksüzlüğün...
İkindi kızıllığında
Bakışları kaçamak...
Der,
Damla damla sükûta akan nehirlerim var...
Kıyısında son gemiyi bekleyen yanım
Alabora...
Gözyaşı çukurundan mehtabı izleyen
Kayan yıldızlara özlem eken elim
Toprak kokar...
Ve yine der,
Selvi boylu ağaçları bilir misin?
Ihlamur çiçekleri hapseder özü
Oysa...
Laleler yüz çevirir...
Yankı dinler toplar bir taraftan
Haykırır ardından kuma çakıla...
Güzelliğin kime?
Ihlamur çiçeğini döktü sayfalara...
Uğrayanı olmayan vahalara
Seraba...
Kucak açar yıldızlı yaprağa
Böylesine ayrılıklar yaşanan
Bir temmuz akşamı yer...
Deste deste huzur gövdesi
Yabancı…
Taşır yükünü döne döne
Saçılır tane tane sabır… yeşil oya örnekli
Sarnıç taşlı özge afiyete...
İlknur İŞCAN KAYA