BARIŞ VE SEVGİ / M. Nihat MALKOÇ
BARIŞ VE SEVGİ MANİFOSTOSU
yetim bir çocuğun dizindeki yaralara merhemdir sevgi
yarının rüyasına gönüllü yatmaktır bugünden
gecenin karanlığında yıldızların düşünü görmektir
ağız doluşu gülen bir sahra çocuğunun içini serinletendir
umudu aşılayan bir annenin gözlerinden süzülen tuzlu sudur
bir kış uykusundan bir kuş uykusu çıkarmaktır
ağacın toprağı sımsıkı kavrayan köküdür sevgi
rengârenk bir kelebeğin bahar muştusudur barış
tenhalarda (kalab)alıklaşmaktır yarına öykünerek...
yüreklere inen bir balyozun hızını kesen (y)eldir
savaşta ölen bir yiğidin teselliden aldığı paydır
demini efkârdan alan yeşil, esrik bir çaydır
yangının ortasında kalan bir mum kadar narin...
savaşlarda herkesin el verdiği bir can simididir barış
umuda koşan atların toynaklarında taşıdığı cevherdir sevgi
üzerine bulut giydirilmiş şehlâ güneştir
yitirilmiş günlerden arda kalandır besbelli
dar vakitlerde göklerden köklere indirilmiş bir inşirahtır
sade bir akşam kahvesinin koyu telvesidir
yarınlara umut mayalayan bir kaşık mâzidir
çileyle yoğrulan bir tohumun başak olma öyküsüdür sevgi
gözlerden taşan bir ışık huzmesidir barış
bir uzun havanın yürek delen nağmesidir boylu boyunca
bulunduğunda kaybedilen, kaybedildiğinde bulunandır
tekeden sağılan süt misalidir beyhude
bin ölümden bir hayat çıkarmaktır her nefeste
bir lokomotifin hızlandıkça kendisine uzak düşen dumanıdır
pir sultan abdal’ın ölümsüzlük manifestosudur barış
bir bektaşî’nin yüreğinde bir ömür büyüttüğüdür sevgi
bir işçinin alın terinin aynadaki yansı(ma)sıdır
kazanırken kaybedilen, kaybederken kazanılandır belki
bir annenin gamzelerinde bir ömür biriktirdiğidir
fırından yeni çıkmış bir somun ekmeğin sıca(klı)ğıdır
sonsuza kanat çırpan bir kuşun gümüş sesidir
bülbüle güllerle müzeyyen bağlar bağışlamaktır sevgi
ekin tarlalarında boy veren olgun bir başaktır barış
yüreklerin buz kestiği zemherilerde içimizi ısıtan
zifiri karanlıklarda göğümüzü ışıtandır
sımsıkı kenetlenmiş ellerin harı, gönüllerin baharıdır
kanayan karanfillerin yarasına iyi gelendir kuşluklarda
cephedekilerin besleyip büyüttüğü bir tutam umuttur
harbi fırtınalarda sığınılan güvenli bir limandır barış
M.NİHAT MALKOÇ
