DALDA YAPRAK DÖKTÜ / Tayyib ATMACA
DALDA YAPRAK DÖKTÜ ÖMRÜM
Rengi uçmuş bir çiçeksin onca dertten derde daldın
Kıvranırsın sancılardan kimse gelmez görmüyorsun
Dostlarından ayrı düştün sen de kaç kez darda kaldın
Toprağın borlaşır her gün yılda bir kez sürmüyorsun
Kıvranırsın sancılardan kimse gelmez görmüyorsun
Dostlarından ayrı düştün sen de kaç kez darda kaldın
Toprağın borlaşır her gün yılda bir kez sürmüyorsun
Kaf dağından başka yerden açmayan bir kardelensin
Her taraftan gam kuşatmış nerde ruhum gölgelensin
Hasta düştüm gel de artık çektiğim dert belgelensin
Hasretinden yandı bağrım hiç sözünden durmuyorsun
Gökyüzünden döndü kuşlar ufka çıplak gözle baktım
Hüznü biçtim deste yaptım harmanımdan türkü yaktım
Koptu bir çığ çığlığımdan kendi nefsim aç bıraktım
Sen de sözden ok yaparsın günde devran sürmüyorsun
Sevda kaynar bir kazandır sen direndin ben dayandım
Çıngı birden çakmak oldu sen tutuştun ben de yandım
Kim ne bilsin bunca yıldır yolda derman sende sandım
Sanki kalbin taş kesilmiş ayda bir kez sormuyorsun
Ayrılırken verdiğinden fazla aldın üstü kalsın
Bende yağmur gizli yağsın gözlerin hep ufka dalsın
Sende kalbim çırpınırken bende hançer saplı kalsın
Dalda yaprak döktü ömrüm kolların var sarmıyorsun
TAYYİB ATMACA
