YILDIZLARI KISKANDIRIRDI / Recep ŞEN
YILDIZLARI KISKANDIRIRDI TEBESSÜMÜN
katran karası gecelerde kandilimiz karardı
özledik gönül huzuruyla şöyle bir kez gülmeyi
dağılıverdik dolambaçlı yollarında dağların
dengemiz şaştı sendeledik derin yarlar başında
gözleyip durduk rahmet yüklü bulutları umutla
hasret uzadı ıslanmadan bir damlacık yağmurda
özledik gönül huzuruyla şöyle bir kez gülmeyi
dağılıverdik dolambaçlı yollarında dağların
dengemiz şaştı sendeledik derin yarlar başında
gözleyip durduk rahmet yüklü bulutları umutla
hasret uzadı ıslanmadan bir damlacık yağmurda
hıçkırıklara boğulmuştu kundaklarda bebekler
katılaşmıştı insan yüzü buz kesilen nefesi
imreniyorduk gök kubbeyi tezyin eden mehtaba
dizlerimizde fer tükendi uzaktaydı menziller
gönül bağımız çölleşti de varamadık farkına
bilmedik meğer sudan daha kıymetliymiş merhamet
seher yeliyle konuk geldin vaktimizi ışıttın
kıskanıyordu gülüşünü semadaki yıldızlar
dünyaya yeni baştan doğduk parıltınla gül yüzlü
yeniden baktık dağa taşa kurda kuşa insana
ısıtıyordu rahmet dolu o sıcacık bakışın
ayaz gecede dalda donan garip gönül kuşunu
merhamet nedir kucağında açan gül mü dilârâ
yoksa elinde gözyaşımızı kurulayan mendil mi
güleç yüzüsün çocukların toprakların gönenci
âlemi bir tül gibi saran şefkatine tutunduk
sabah meltemin okşayınca yüzümüzü hafiften
bunca korkudan sıyrılıp da azat olduk ümitle
RECEP ŞEN
