BİR ŞAİR AĞLAR-2 / Ali AĞIR
Bir bahar sabahında, kırların solgun yüzü
Mis kokulu rengârenk çiçeklerle bezenir
Gizli bir sevinç kaplar, geceyi ve gündüzü
Yıldızları döker gök, yeryüzüne özenir
Birkaç damla yağmurun ılıklığında huzur
Ve kınayla süslenmiş bir kekliğin sesinde
Ansızın hoyrat bir el, köklere bıçak vurur
Bütün güzelliklere çeker kirli bir perde
Gökkuşağının kalbi kanar, renkleri solar
Ayaklar çimenleri ezer… Bir şair ağlar
Cihanın ortasına darağacı kurulur
Vicdansızlar vazgeçmez kanlı hesaplarından
Bir güvercin, zeytinin yaprağıyla vurulur
Koparılır yemyeşil başaklar saplarından
Yangın yerine dönen yüreklerde sızı çok
Bugün gayret kalmamış ebabil kuşlarında
Yüzlerde küçücük bir tebessümün izi yok
Karanfiller boy verir, akan gözyaşlarında
Gece gündüz demeden kapıyı kâbus çalar
Bir çocuk dudağını büzer… Bir şair ağlar
Bir hayat yaşanır ki kartalın pençesinde
Yıllar savrulur durur rüzgârın yelesinde
Yarınlar keder dolu kırgınlık bahçesinde
Neşe, yerle bir olur hüzün zelzelesinde
En berrak duygular ki gönülde nasırlaşır
Tanıdık bütün yüzler döner bir yabancıya
Saatler bitmez, sanki sırtında bir yük taşır
Yıldızlar kaybolur, ay tutulur, güneş söner
Gül çehreli bir nine, ak saçlarını yolar
Geçen günleri ipe dizer… Bir şair ağlar
Her gece bulutlara türküsünü söylerken
Saçlarına dokunur âşığının yüreği
Gözlerini kapatıp yarınları düşlerken
Konar alnına, pembe bir muştu kelebeği
Yamaçlarında sevgi, eteğinde sadakat
Mutluluklar kurulur, bembeyaz duvağına
Bir vedâ,.. Vefâsızlık… Ardından bin bir feryât
Heybetini saklayıp uzanır yatağına
Gönlü yaslı, başı karlı, dumanlı dağlar
Yaralı bir ceylana benzer… Bir şair ağlar
Ali AĞIR
