BİRLİK MANZUMESİ / Mustafa SADE
Yağız yerin üstüne, göğü çadır eyledik
El ele tutuşunca iri olduk yarenler!
Asırlardır kardeşlik türküleri söyledik
Yankılanan ezanla diri olduk yarenler!
El ele tutuşunca iri olduk yarenler!
Asırlardır kardeşlik türküleri söyledik
Yankılanan ezanla diri olduk yarenler!
Tuğumuz ışık saçtı vatan denen otağa
Alnımızın akıyla damga vurduk her çağa
Yesevî ocağından tohum ekip toprağa
Nesimi’nin göğsünde deri olduk yarenler!
Gelecek bilinemez geçmişten söz etmeden
Kıyısından geçmedik tarihin, göz etmeden
Mukaddes görev bildik, mezhep, ırk gözetmeden
Peygamber ocağının eri olduk yarenler!
Aynı ana babadan dağıldık yeryüzüne
Habibi Kibriya’nın kervan dizdik izine
Ne zaman münafığın değer versek sözüne
Bahçeye hazan düştü, kuru olduk yarenler!
Komşumuz aç olunca yüreğe gam eyledik
Olmayınca şükrettik, varı ikram eyledik
Ne bir gün başımızı zalime ram eyledik
Mazlumun şakağının teri olduk yarenler!
“Anadolu” Anaydı; gül cemali solunca
Pusatı yâr eyledik yurda küffar dolunca
Söz konusu toprak ve şanlı bayrak olunca
Sanmayın baş vermekten geri olduk yarenler!
Bizi bizden ayıran dağları ova yaptık
“Bir olmak” şuurunu ümmete dâvâ yaptık
Bazen Köroğlu gibi zirveyi yuva yaptık
Bazen Âşık Veysel’in feri olduk yarenler!
İkilik dünya hırsı, birlik ahret tapusu
Gönlü dergâh eyledik, muhabbeti yapısı
Canlar semaha durur açılır aşk kapısı
Şaha varan sultanın piri olduk yarenler!
Kalû Belâ’da kalbe Hak aşkını bürüdük
Andımız ebedidir, biz ezelden bir idik
Ceddimizin izinden sadakatle yürüdük
Vatana ihanetten beri olduk yarenler!
Bu milletin derunu okyanus kadar derin
Boynun bükükse eğer baş üstündedir yerin
Kuşu ölen çocuğa üzülen Peygamberin
Ümmetiyiz. Hep müşfik biri olduk yarenler!
MUSTAFA SADE
