DÖKÜLÜR YEŞİLIRMAK / Mehmet TOZLU

Ben bu şehre aşığım, ben bu şehri sevmişim,
Sen aynalı mağaradan akseden menevişim,
Her bahar çiçek çiçek gelinlik giyer bağın,
Erguvanla birlikte bademlerdir durağın,
İsterim ağlamaklı için için hıçkırmak,
Ve fakat bu duruma, öykünür Yeşilırmak.

Aşkından dağlarını, gün boyu dolaşırım,
O ıslak dudağına, yağmurla bulaşırım,
İnerim Çakallar'dan, serviler gölgesine,
İçeri şehir denen, şehzade bölgesine,
Mihri Hatun aşkını ister suya yazdırmak,
İç çeker hasretinden, bükülür Yeşilırmak.

Nicedir yiğitlerin, hep önüne bent oldu,
Leylim ley gecelerde Şirin'e kement oldu,
Harşena'ya çıkarak, haykırırken aşkını,
Bulur mu deli gönül o dağlarda yankını,
Köpük köpük sevgini, ister idim çığırmak,
Lime lime yatağın, sökülür Yeşilırmak.

Geçip gider yıllardır, sessiz, sakin ve durgun,
Yemyeşil gözlerinle, Amasya sana vurgun,
Yalı boyu evlerin, sıra sıra dizilir,
Dalga dalga sularda, gölgelerin sezilir,
Yakamozlu gecede, isterim ki çağırmak,
Yatağına sığmayıp, höykürür Yeşilırmak.

Kuş köprüde sevmiştim, o uçarı aşkımı,
Hayatımda ilk defa, yaşamıştım yıkımı,
Başım düştü önüme, gözüm o an karardı,
Neyse ki kıyısında, tutunacak sur vardı,
Sensiz geçen günlerde, isterim ki çıldırmak,
Şu virane gönlüme, dökülür Yeşilırmak.

Mehmet TOZLU