GEL / Ramiz AYDIN
Bu yıl bahar gelmedi, bütün günler kış bana;
Çiçeksiz, gülsüz kaldım; tez zamanda çık da gel.
At izi it izine nasıl karıştı? Bilmem;
Önümde kaleler var, surlarını yık da gel.
Sevgi ordusu kurdun, nefrete açtın savaş;
Görmek isterim seni; konuşalım, tek de gel.
Işıksızım burada, kara bulutlar engel;
Bulutların boynunu teker teker bük de gel.
Karanlık kırk doğurdu, zulmet doldu ruhuma;
Binlerce meşaleyi haydi durma, yak da gel.
Şayet gelmeyeceksen şölen yapar karanlık,
Aydınlansın gökyüzü, şimşek gibi çak da gel.
Kalbi geniş biriyim, dümdüz ovada ırmak…
Sular seller misali, coşkun selce ak da gel.
Güneşime güz düştü, zemheri gelir artık;
Gelişin nevruz olsun, yaz güneşi ek de gel.
Mesele yaşamaktır, yaşamak yüreği şen;
Mutluluk bayrağını zirvelere çek de gel.
Bekle, bekle gelmedin; naza çekme kendini,
Sen cömert bir güneşsin, şafak şafak sök de gel.
RAMİZ AYDIN
