GÖZLERİN / Mustafa DOĞAN

Gözlerin; Allah’a ram, ‘Bismillah’tır gözlerin!
Gözlerin; duha, ikram, bin sabahtır gözlerin!
Gözlerin; dua, bayram, inşirahtır gözlerin!

Rahmet yüklü bulutlar, rûy-i zemini yıkar,
Kâbe’nin kaderine, Risâlet mührü çıkar.
Kisra’nın sütunları, teker teker dökülür,
Asumanın kalbinden, yıldızları sökülür.
Çekilirken suları, Sâve’nin ince ince,
Şehrine şenlik düşer, ebabiller inince.
Âmine’nin koynunda, memlekettir gözlerin,
Halime’nin yurdunda, berekettir gözlerin.

Büyürken yetim gonca, Mekke’de elden ele,
Çehredeki metanet, dolaşır dilden dile.
Yol bilir, yolcu bilir; şerh koyulan çağları,
Gözlerindeki hâle eritirken dağları…
Bahira’nın mührüne, erince ihtiyarı,
Bir bulut gölgesidir, dünyanın bahtiyarı.
Gönül ummanlarının nehri midir gözlerin?
El-emin ülkesinin bahri midir gözlerin?

Issız bir mağaranın gördüğüne sevinci,
Mest ederdi âlemi, var olsaydı bilinci.
Hira’nın kapıları, aralanır nihayet,
Levh-i mahfûzdan Kelam, “İkra!” der ayet ayet.
Bu, yeniden doğuşa, apaçık bir kanıttır,
Göklerden yere inmiş, ilahî bir yanıttır.
Ahlakın kemaline, neticedir gözlerin,
Edeple örtündüğün, Hatice’dir gözlerin.

Tâbi olunca Hakka, ne yâr kalır ne ana;
Bir tek O’nun rızası, meydan okur zamana.
Kalplerin rabıtası, yönelince Baki’ye,
Bir işaret parmağı, ay’ı böler ikiye.
İman hakiki ise, yıldıramaz ki zulüm…
Bu kutlu yolculukta, şehit kokar her ölüm.
Sümeyye’nin sabrına, sermayedir gözlerin,
Ammar’ın acısına, himayedir gözlerin.

Tecrit; küfrün silahı, bazen Taif’te taştır,
En ıssız yalnızlığa, Cebrail arkadaştır.
Yarılır ablukalar, kırılır tüm cendere,
Yürekler bayrak gibi, çekilirmiş göndere.
Sürülürken yurdundan her adımın şereftir.
Hüzün yılının sonu Cemal’e müşerreftir.
Semâvat katlarının asasıdır gözlerin,
Beş vaktin secdesinin yasasıdır gözlerin.

Emri alan örümcek, çelikten ağ örünce,
Zırh kuşanır güvercin, gözlerini görünce.
Meşakkatte mükâfat; çile sonunda ecir,
Uhuvvet meydanında, Ensar ile muhacir…
O ne güzel beldedir, o münevver Medine!
Rahman’ın lütfu ile hizmetkâr olur dine.
Bir mukaddes kaynağın damlasıdır gözlerin,
Tüm kutsal kitapların imlasıdır gözlerin.

Nuruna mağlup olur, karanlığın hilesi,
Çağları aydınlatır, Risalet’in şulesi.
Kınından çıkan kılıç, Burak’tır yiğitlere,
Bedir, Uhud ve Hendek, köprüdür şehitlere.
Verseler de eline, hem güneşi hem ay’ı,
Yine “Davam” diyerek seçerdin kul olmayı.
Mus’ab’ın kefenine, düşen baştır gözlerin,
Hamza’ya damla damla, inen yaştır gözlerin.

Hatırandan bir sayfa, getirilince dile,
Gözyaşından yağ döker, o mukaddes kandile.
Asillerle köleler, birleşir uhuvvetle,
Adalet âbâd olur, o ilahi kuvvetle
Lat, Menat ve Uzza’nın; yıkılır kaleleri,
Devrilir birer birer, küfrün merhaleleri.
En deruni dertlerle cefakârdır gözlerin,
Şefkattir, merhamettir, vefakârdır gözlerin.

Hudeybiye’den geçer, fetihler birer birer,
Hayber kalesi düşer, ordu Mekke’ye girer.
Kıtalar dize gelir, huzur büyür bölgende,
Akın akın müminler gölgelenir gölgende.
Kemale eren visal, bir veda hutbesidir,
Sevgilinin Mevla’ya, kavuşma rütbesidir.
En şerefli ümmetin yazısıdır gözlerin,
Asırların dinmeyen sızısıdır gözlerin.

Dokunduğu asırdan, yayılır misk-i amber
Her nefis ecel taşır, olsa da son peygamber.
Ölüm ölümsüzlüğün hizmetinde sakidir,
Her şey fani dünyada; bir tek Allah bakidir.
Asr-ı saadet gibi, visaline erenler,
Başka bir göz aramaz; gözlerini görenler.
İman kapılarının şuasıdır gözlerin…
İki cihan yolunun duasıdır gözlerin…

Gözlerin, karanlığın siracıdır gözlerin…
Gözlerin, secdelerin miracıdır gözlerin…
Gözlerin, risaletin mısrasıdır gözlerin…
Gözlerin, menzillerin israsıdır gözlerin…
Gözlerin; ayet midir, bir kanun mu gözlerin?
Gözlerin; elif midir, mim mi, nun mu gözlerin?
Gözlerin; derde derman, Lokman mıdır gözlerin?
Gözlerin; Havz-ı Kevser, umman mıdır gözlerin?

Gözlerin; Ebu Bekir, Ömer, Osman gözlerin…
Gözlerin, ehlibeyt mi, Ali aslan gözlerin?
Gözlerin, o gözlerin, ihsan mıdır gözlerin?
Gözlerin; Hüseyin mi, Hasan mıdır gözlerin?
Gözlerin; şefaat mi, murat mıdır gözlerin?
Gözlerin; Zülfikâr mı, berat mıdır gözlerin?
Gözlerin ah gözlerin! Seyyah mıdır gözlerin?
Gözlerin ah gözlerin! Siyah mıdır gözlerin?

Mustafa DOĞAN