KAPI ARALIYORUM / Fatma ÖREN SÜMER

Ufuksuz ummanlarda dümensiz bir gemiyim

Atlas gibi uzanmış denizi yarıyorum

Biçare dolandığım bu iklimde yeniyim

Baharlara açılan bir kapı arıyorum...

Kalbimde metcezirler dinmek nedir bilmiyor

Gölgem önden koşarken beden yorgun gelmiyor

Çağırdım Azrâil’i nazar edip almıyor

Yad oldum kendim bile ben kimim soruyorum...

Âlemin dört yanında, paslı asma kilitler,

O kilitler rûhumu bir meçhûle kilitler...

Mehtap gülümseyince, her gece bu vakitler,

Ufukta bir hayâlin zülfünü tarıyorum...

Her geçen gün ruhumda kederler taht kuruyor

Kaçtığım hatıralar dönüp beni buluyor

Bir umut ekiyorum serpilmeden soluyor

Sînem pâreleniyor, bense tuz sarıyorum...

Öyle buhrandayım ki tahammülüm kalmadı

Dilendim kapısında selam bile salmadı

Ömrümü ikram ettim, lütfedip de almadı

Yâre kıymetsiz kalbim, günbegün eriyorum.