TAHTIREVAN GÖLGESİNDE / Ahmet KAFKAS

öyle başlıyordu hikaye bir bilinmezin peşinde

kan kırıkları, tırnak izleri ve hegemonya

her kirli çarşıyı saran demir gibi ambargo

her kadın içe dönmüş sarmal ip yumağı

her kadın camekanlı dükkanlarda

hırsızlığa uğramış keskin çamaşır suyu

bir parça şehvet, bir parça ucuz iş gücü

hikaye kanlı başlamıştı taze bebek bedeninde

ıslak pamuklu bezle incitmeden silinen

çocuklar, adam olmayı annelerinden öğrenmeliydi

babalarından nezaketi ve çiçek getirmeyi

oysa çocuk, bankasından hızlı soru çeken bir makine

makineleşmiş kimliksiz bir gölge

yağmura ve ılık bahar havasına anlam yükleyemeyen bir dilsiz

oysa çocuk, çocuk kalabilmeli bir tekerleğin peşinde

çamurdan yaparken atını ve arabasını

eli yüzü çamura bulanabilmeli

oysa çocuk kalmak bu kirli dünyada,

kirletilmiş bir hayal perdesi

tekerine çomak sokulamayan adaletsiz bir döngü

gündüzü gecesi kadar karartılmış cam filmli bir otomobil

mazotu insan olan hızlı dünya atlası

ilerideki çevirme, köşedeki kırılma,

derin fay hatları çevresinde lüks tahtırevanlar

oysa yıkılmalı tüm betonlar ve budalalar

yeşilin üstüne bir renk kalmamalı

gökkuşağından azledilen siyaha ve tonlu grilere

ibadet yasaklanmalı

hikaye kanlı başlamıştı taze bebek bedeninde

ıslak pamuklu bezle incitmeden silinen

beyaz bir keten örtü ile

kana bürünmeden bitmemeli