VİRANE / Ahmet KAFKAS
Ben ne şehirler gördüm
pazara çıkartılmış ipler, urgan çarşısında paha biçilmemiş gizler gördüm
kurnası çalınmış muslukları didikleyen serçeler gördüm
virane olmuş evler, tarumar olmuş yürekler gördüm
kilitli poşetlere sığdırılmış planlı gelecekler gördüm
Hissetmediğim acı benim değildir
küsmedim kimseye, kırılmadım hiç dersem yalan
acıyı ardına saklayan gözler gördüm
Küsmek ve kırılmak onurlu bir yürüyüştür
küsen ve kırılan ne çok yüzler gördüm
Ben ne şehirler gördüm, ne viraneler köhne yapılar
viranede tarumar nice gönüller gördüm
üst üste yığılmış tuğladan farksız
banka kuyruğunda bekleşen esirler gördüm
kelepçesi ellerine tutuşturulmuş
ipotekli bilekler gördüm
Gidişine gönlüm kalmadı hiç kimsenin
yapayalnız gidişler
toz duman dağılışlar gördüm
Gidememek yalan, kalamamak hırslı bir direniştir
giden ve kalan ne çok bedenler gördüm
Ben ne şehirler gördüm, ilan edilmiş açık arttırma satışlar
sahibini bulamayan kelimeler gördüm
her biri kapaklarına sıkışmış kalınca bir kitabın
kitaba yazılan demirlenmiş fikirler gördüm
kimse bakmadı, kimse böylesine susamadı
kimse sustuğuyla kalmadı
kimse içindeki volkanı susturamadı
Bir kaldırım kenarında serin bir gece vakti
bekleşen sivri topuklu kadınlar gördüm
geçmişi karanlık ve saçı sakalı karışık
anlaşılmamış adamlar gördüm
Ben ne şehirler gördüm
viranesi ve kaldırım kenarları çiçeklenmiş
taptaze filiz veren bir bahar gibi
ben ne şehirler gördüm
Ahmet KAFKAS
