ZAMANIN SAÇLARINA DOKUNMAK / Akif DUT

 *Ayşe Sare’ye

Gözlerim

Boşlukta süzülen bulut,

Kalbim mesafelere takılan garip yolcu

Sesine dokunmak için

Çırpınıyor yaralı bir kuş misali.

Yokluğun mısralardan okunduğunda

Rüzgâr aralıyor sanki

Gizli kalmış yaraların sırrını.

Telaşlı bir rüyadan uyanır gibi

Ruhum saçlarına dokunduğunda.

Gül damlasına dönüşüyor sesin.

Artık vakit eylül gün acelecidir.

Hüzünlü bir yağmur ikliminde

Tenimde ürpertili bir ses çoğalırken

Tutunduğumda saçlarının koyuluğuna

Rüzgârın önündeki yapraklar gibi

Dağılıyor gülüşlerim.

Sen susup

Bütün kelimeler öksüz kalınca

Ben yüreğimi satırlara vuruyorum.

Hatıralar yorgun zihnimi esir alınca

Umudu hoyrat rüzgârlara savuruyorum.

Ve sonra;

Ağır ağır çözülüyor zamanın dolaşık saçları,

Gün sararmış bir tabloya dönüyor.

Sensiz şarkılar duyulmaya başlayınca

Şehrin ölgün ışıkları ansızın sönüyor.

AKİF DUT